Review: Revocation - New Gods, New Masters

In dit artikel:

Revocation (Boston) levert in 2025 met New Gods, New Masters via Metal Blade Records opnieuw een technisch vernuftig en stijlvarierend album af. Sinds hun debuut Empire Of The Obscene (2008) mengen de muzikanten thrash, technical en progmetal, en ook op dit achtste plaatwerk schuift de band verder richting deathmetal — een ontwikkeling die al zichtbaar was sinds The Outer Ones (2018) — zonder de prog- en techwortels op te geven.

Het album opent krachtig met hoekige riffs en een groove die af en toe aan Meshuggah doet denken. Sarcophagi Of The Soul combineert prog met melodeath en behoudt een oldschool deathmetalgevoel. Confines Of Infinity is extreem zwaar en afwisselend: trage, doomy passages botsen met razendsnelle tech-deathruns, en de gastbijdrage van Travis Ryan (Cattle Decapitation) voegt een gorgelende, contrasterende zanglaag toe naast frontman David Davidson.

Het instrumentale The All Seeing springt eruit door de prominente rol van jazzgitarist Gilad Hekelman, die jazz en prog op een verrassende manier laat samensmelten. Korte nummers als Data Corpse en Cronenberged (met gastzanger Jonny Davy van Job For A Cowboy) tonen hoe de band sfeer en dynamiek efficiënt inzet: soms minimalistisch en beklemmend, soms als een dialoog tussen compositie en vocaliteit.

Over het geheel genomen is New Gods, New Masters een consequent en inventief album zonder zwakke momenten, volgens recensent Jürgen een nieuw hoogtepunt in Revocations oeuvre en een serieuze kandidaat voor album van het jaar. Tracklist omvat onder meer New Gods, New Masters, Sarcophagi Of The Soul, Confines Of Infinity en The All Seeing. Score: 92/100 (toegevoegd 3 november 2025).