Review: Hexvessel - Nocturne
In dit artikel:
Hexvessel — onder leiding van zanger/gitarist Matt McNerney — levert met Nocturne (Prophecy Productions, 2025) de voltooide uitwerking van de set die de band in april tijdens Roadburn in Tilburg speelde onder de noemer Music For Gloaming: A Nocturne. Waar de groep met 2023’s Polar Veil verrassend de zwartmetalkant liet horen, zoekt Nocturne niet simpelweg diezelfde koers: de plaat balanceert tussen grimmige blackmetalvondsten en dromerige, gotische folk, plechtige doom en progressieve rock. De donkere, dreigende albumhoes sluit aan bij Polar Veil, maar de muziek zelf wisselt veel vaker van gedaante.
Direct na een korte piano-intro opent Sapphire Zephyrs nog met scherp geschreeuw en pruttelende drums die aan de vorige langspeler doen denken, maar al snel glijden composities terug naar sereenere tussenstukken. Viool en de stem van zangeres Saara Nevalainen dragen geregeld bij aan een gothische sfeer, terwijl McNerneys karakteristieke zang en uitgebeende riffs de rode draad vormen. Bijzonder zijn de bijdragen van gastvocalisten Yusaf Vicotnik Parvez (Dødheimsgard) en Juho Vanhanen (Oranssi Pazuzu), die vooral richting het einde van het album extra contrast en textuur brengen.
De plaat kampt echter met wisselende consistentie. Lange tracks als Inward Landscapes en Mother Destroyer combineren interessante elementen — akoestische passages, progressieve uitspattingen, serene intermezzo’s — maar missen vaak een duidelijke samenhang. Enkele nummers, waaronder A Dark & Graceful Wilderness en Spirit Masked Wolf, voelen te plechtig en eentonig om echt impact te maken. Met bijna een uur speelduur lijkt Nocturne op bepaalde punten uitgezakt doordat stukken te lang worden uitgerekt; het middengedeelte leidt daardoor tot herhaling en enige vervlakking.
Het slot van de plaat herstelt veel van die verliezen: het korte, minimalistische Concealed Descent toont Hexvessels verfijnde melancholie, terwijl Unworld en Phoebus door afwisseling, gastvocalen en het samenspel tussen blackmetaltonen en warmbloedige folk opnieuw weten te boeien. De indruk is dat de band onder tijdsdruk werkte — er werd een harde deadline genoemd — maar desondanks durft Hexvessel op Nocturne nieuwe wegen in te slaan en de makkelijke keuze te vermijden.
Eindoordeel van recensent Rik: een ambitieus, soms mooi album met hoorbare momenten van kwaliteit, maar te wisselvallig en op sommige plekken saai om een topplaat te zijn. Score: 67/100 (toegevoegd 16 september 2025).