Review: Blackbraid - Blackbraid III
In dit artikel:
Het Amerikaanse blackmetalproject Blackbraid, geleid door zanger en multi-instrumentalist Sgah'gahsowáh, bracht in 2025 onder eigen beheer Blackbraid III uit. Na het succes en de herkenbaarheid van de eerste twee platen—en een indrukwekkende live-show op het Soulcrusher-festival in 2024—staan de verwachtingen hoog. Samen met sessiedrummer en producent Neil Schneider levert Sgah'gahsowáh opnieuw een album af dat zijn kenmerkende mix van atmosferische black metal en inheems-Amerikaanse thematiek voortzet: historische en kosmologische verwijzingen naar Noord-Amerika blijven centraal, net als subtiele folk-invloeden zoals de traditionele fluit.
Musicaal bouwt Blackbraid voort op invloeden die doen denken aan Panopticon, Winterfylleth, Saor en Wolves In The Throne Room. De productie is iets cleaner en de songs zijn gemiddeld korter dan voorheen, maar verder voelt de plaat sterk verwant aan zijn voorgangers. Krachtige, heroïsche riffs, epische sferen en ijzige melodieën domineren het geluid. Hoogtepunten zijn onder meer Wardrums At Dawn On The Day Of My Death — met agressief, toch genuanceerd drumwerk en gedreven screams — en The Dying Breath Of A Sacred Stag, een mid-tempotrack met gepolijst gitaarwerk en een onverwachte Dissection-achtige melodie die met een abrupte versnelling explodeert. Ook de cover van Lord Belial’s Fleshbound wordt solid uitgevoerd en illustreert de voorliefde voor klassieke melodieuze black metal.
Tegelijkertijd levert die herkenbaarheid kritiekpunten op: Blackbraid III probeert weinig vernieuwing en bevat vier instrumentale intermezzo’s die sfeer geven maar soms monotone aanvoelen. Het album toont nog steeds hoge compositie- en uitvoeringskwaliteit, maar voelt soms veilig en te weinig gedurfd qua ontwikkeling. Eindbeoordeling: een sterk, sfeervol werkstuk dat bevestigt waar Blackbraid goed in is, maar dat ook de vraag oproept of toekomstige releases meer grenzen zullen verleggen. Score: 78/100. Reviewer: Rik. Toegevoegd: 13 november 2025.